Батыр Қызылордадағы Н.А.Островский атындағы №233 мектепті бітірді. Батыр оны бітіргеннен кейін Н.К.Крупская атындағы Ленинград мемлекеттік мәдениет институтының  оркестр бөліміне саксофон сыныбына оқуға түседі. Ол кезде үлкен ағасы осы оқу орнында екі жыл оқитын. Бауыржан кларнетте ойнады.
Батырға да көптеген әртістерге сияқты The Beatles музыкасы қатты әсер етті. Бір сұхбатында ол ұлы Ливерпуль төрттігінің музыкасымен алғаш танысқанда басынан өткерген эмоциялары және көп жылдар бойы оның сүйікті әніне айналған ән туралы айтты.

«Менің Across the Universe әнінен алған алғашқы сезімдерім мен әсерлерім есімде. Осы күнге дейін бұл ән менің сүйікті әнім. Сол кезде мен оны бірнеше күн қатарынан тыңдайтынмын, кейін анам менің бөлмеме келіп: «Балам, болды eндi!», - деп айтатын. Ал мен бұл әнді түнде қосып, дыбысын азайтып, динамиканы құлағыма қойып тыңдай беретінмін. Бұл адамның өмірінде тек бірнеше рет болатын күшті әсер еді.

— Батыр

«1976 жылы Стиви Уандердің ең танымал альбомы шықты. 1979 жылы Батыр Ленинградқа келгенде бұл диск өркендей бастады. Ол барлық жерден естілді. Бұл керемет болды. Оны иіршік арқылы тыңдайтын! Біреуде ол болса, бас қосып, басынан аяғына дейін тыңдадық. Ол жерде ештеңені кері айналдыру мүмкін емес еді, өйткені әрбір айналдыру таспадағы жазбаны өшіріп тастайтын».

Батыр Крупская атынд. Ленинград мәдениет институтына оқуға түсті (қазіргі Санкт-Петербург мемлекеттік мәдениет институты). Жас жігіт бірнеше аспапты жақсы меңгерген, бірақ күткендей, саксофон сыныбы бойынша оркестр бөлімін таңдады. Ол осы аспаптың дыбысына мектеп қабырғасында жүргенде ғашық болды. Оның ұстаздары тенор-саксофоншы Владимир Рабик және әлемге әйгілі альт-саксофонист Геннадий Голдштейн болды. Голдштейннің шәкірттері арасында джаз музыканттары Игорь Бутман мен Михаил Чернов бар.

«Менің жолым болатын, әсіресе жақсы адамдармен, достармен кездесуім сәттілік деп ойлаймын. Осындай мұғалімдерді кезіктіру де жолымның болғаны деп есептеймін. Мен Ленинградқа 17 жасымда келгенімде ұстаздарымның арасында тамаша музыканттар болғаны сонша, бүгін мұндайды елестетудің өзі қиын. Олар патша заманының өзінде-ақ түсіне бастаған терең мәдениеттің нағыз зиялылары еді».

— Батыр

«Батырдың ұстаздары оған қысым көрсетпей, оның ашылуына көмектесті. Мен Батырды классикалық музыкаға – оркестрлермен ойнауға тартуға тырыстым, Санкт-Петербургте көптеген тамаша оркестрлер болған. Бұл әскери оқу орындарының - құрамында әрқашан үрмелі аспаптар оркестрлері болған, өте күшті музыканттар ойнайтын үлкен мекемелер қаласы. Оның оркестрмен соло саксофонды алғаш рет– Жорж Бизенің “Арлезианка” операсынан үзіндіні орындағаны есімде. Батырдың ойыны үрмелі аспаптардың құрметті ойнаушыларына қатты ұнады. “Жарайсың балам, дыбыс қызық екен”, – дейтін».

Батырдың досы Владислав Заславский – ол Бауыржан Шүкеновпен бір бөлімде оқыған – құрамында саксофоншы Батыр мен барабаншы Александр Кочан (кейін ол біраз уақыт A’Studio директоры болып жұмыс істеген) болатын топ құрды. Жігіттер Санкт-Петербургтегі «Кино үйінде» жұмыс істеп, джаз-рок ойнаған. Бір қызығы, олармен жас Михаил Боярский де ән айтатын. Содан кейін Батыр үлкен оркестрлерде ойнай бастады - олар танымал болды, өйткені оркестрлер тіпті қала маңындағы мәдениет ошақтарындағы билерде ойнайтын. Батырдың әншілік жолы оркестрде басталды – ол Евгений Мартыновтың әндерін орындады. Мысалы, Наталья Гончароваға арнап жазылған «Натали». Дәл осы кезде Виктор Резников пайда болып, Ленинградты жаулап алды. Содан кейін барлығы тек Резниковтың әндерін ойнайтын.

«Сол кезде қызық уақыт болатын.  Ленинград музыкалық оқиғаларға толы болды.  Бауыржан екеуміз джаз орындаушылардың концерттеріне, классикалық концерттерге тегін – студенттік билетті көрсетіп баратынбыз.  Галеркаға көтеріліп, сахнадағы үрдісті тамашалағанбыз.  Кемеңгер Евгений Мравинский басқарған Ленинград филармониясы оркестрінің тамаша концерттері есімде.  Бұл атақты ұжымда біздің оркестр кафедрасының бірнеше оқытушылары өнер көрсетті.  Мен үшін бұл музыкалық басымдықтарым қалыптасқан өте қызықты кезең болды.  Мен классикалық музыкамен шектелмей, рок-концерттерге де, поп музыкалық концерттерге де баратынмын.  “Песняры” тобы мен Алексей Козловтың “Арсенал” тобының концертінен алған өшпес әсер есімде.  Шағын джаз топтарымен бірге мен тәжірибе жасап, джаз стандарттарында ойнадым, импровизациялағанмын.  Институттағы оқу курсы ең алдымен джаз, содан кейін ғана классика басым болатындай етіп құрылды.  Саксофон сабағында мен әр түрлі музыканы ойнадым - джаз-рок стилінен бастап француз композиторларының шығармаларына дейін».

— Батыр

«Мен Батырдың әлеуеті зор екенін әрқашан білетінмін. Бірде ол Қызыл-Ордаға демалысқа келгенде:  “Алма-Атаға қайт!  Консерваторияға көш!  Санкт-Петербургте талантыңды жүзеге асыру өте қиын болады, өйткені онда сен сияқты миллиондаған адам бар”, - дегенмін.  Ал Қазақстанда сол кезде сахна өркендеп, өте жақсы оркестрлер көбейе бастаған.  Сонда Батыр менімен келісіп, Қазақстанға қайтты. Бірақ бұл оңай болған жоқ – консерваторияда үрмелі бөлім болған, ал саксофон сыныбы болмаған. Бізге Төлегенова Бибігүл Ахметқызы көмектесті.  Ол ректор Ғазиза Ахметқызы Жұбановамен сөйлесіп, Батыр туралы айтып берді, Ғазиза Ахметқызы:  “Жарайды, саксофон сыныбы болмаса, оны ашайық!  Енді бізде бірінші студент бар ғой!” - деп жауап берді.  Барлығы осылай шешілді». 

«Мен консерваторияда сабақ бердім.  Батыр жаңа оқушы болды, ол туралы:  “Міне, жаңа музыкант пайда болды”, - деп айтатын.  Ол туралы көбірек білу мен үшін қызықты болды.  Ол үнемі плеерге қосылған құлаққаппен жүретін.  Ол кезде бұл сирек болатын, ол тіпті сыртқы келбетімен де көпшіліктен ерекшеленетін».