Олар әлі «A'Студио» ретінде танымал болған жоқ.  Осы арада Батырхан Шүкенов, Байғали Серкебаев, Владимир Миклошич, Бағлан Сәдуақасов сынды төрт музыкант «Арай» ансамблінен кетіп, «Алмата» деп аталатын топ құрды.

«Алғашында бізді “Алмата” деп атадық, себебі Алма-Ата қаласы.  Содан кейін атауды сәл сәнді ету үшін “студия” сөзін қостық.  Олар Алламен ынтымақтаса бастағанда, олар тек “а” әрпін қалдыруды ұйғарды».

«Бұл қиын сәт болды, өйткені Тасқын екеуміз үшін жігіттердің бөлек кету ұмтылысы күтпеген жағдай болды. Өйткені бәрі бірге жақсы жұмыс істеді, әркім өз жұмысын атқарды. Бірақ біз түсіндік.  Біз дұрыс түсіндік. Ешқандай жанжал болған жоқ, үлкен ұрыс болған жоқ, мен: “Мен сендерді жібермеймін” деп айтқан жоқпын».

«Жігіттер “Арайдан” кетіп, жартылай қазақша, жартылай орысша өлеңдерден тұратын репертуар дайындады. Олар Қазақстанға гастрольдік сапармен бара жатыр еді, Батыр менің “Отан ана” әнімді алғаш рет осы бағдарламада орындады. 1987 жылы пәтер алдым, Батыр маған көшіп келді. Ол үнемі гастрольде болды - біресе кетеді, біресе келеді. Бір күні таңғы бесте есік қоңырауы соғылады. Есікті ашсам – Батыр кәдімгідей қораптағы саксофонмен, чемоданмен тұр. Қолын созып: “Аман”. Мен амандасым: “Есен” дедім. Бұл әзіл арамызда көпке қалды. Екеуміз қайта танысқандай болдық. Бірақ шын мәнінде – “аман есен келдiм” (“благополучно вернулся”– Ред.еск.)»

«Арай» кезеңінде Батыр және компания «Қазақконцерттің» ескі ғимаратында жаттығатын. Одан кейін «Қазақконцерт» көшіп, музыканттар да артынан ілесті. Тағы бір репетиция базасы Республика сарайында болды. Жігіттер Роза Рымбаевадан барлық аспаптарды қалдырып, кеткен соң, сол жылдары Ермек Серкебаевтың басшылығымен Музыка қайраткерлері одағы орналасқан ескі жекежайда (Төле би мен Достық көшелерінің қиылысы) репетицияға кірісті. Үйдің жертөлесінде «Алматы» музыканттары алғашқы шығармаларын репетициялады. Біраз уақыттан кейін олар Қазақстан ЦЛ ВЛКСМ  ғимаратында (Төле би көшесінде, Чайковский көшесінен төмен) қысқаша «паналанды».

«Ол кезде дыбыс жазу студиялары өте аз еді, Алматыда үш-төрт болса керек. Ал ең жақсысы, ең кәсібисі атақты Әлім Байғарин қызмет еткен “Қазақфильм” студиясы болды. Онымен бірге ең алғашқы әндерімізді жазғанбыз. Және «Тоқтаусыз жол» атты алғашқы альбомымызды дәл сол жерде жаздық.  Бір таң есімде қалды. Біз ол кезде қатты жұмыс істеп, жиырма сағат қатарынан ұйықтамай ән жаздық, таңертең студиядан шығып, “Қазақфильмнің” аумағымен жүрдік. Таң атқанда такси шақыру үшін ағаштар арасындағы жол бойымен жүріп, қуанышты болдық. Өз шығармашылығымыздан қанағаттандық, тіпті жоспарланбаған нәрсені істеп үлгергенімізге қуандық. Бұл керемет сезім болды. “Қазақфильм” киностудиясындағы бұл таң әлі де есімізде».